Ik ben Wouter Vink. Ik woon nu in Amsterdam, maar ik kom oorspronkelijk uit de kop van Noord-Holland. Mijn ouders hadden een bloembollenbedrijf. Tijdens mijn jeugd leerde ik al veel over ondernemen, hard werken, en hoeveel plezier je daaruit kan halen. Ik studeerde wiskunde maar ik heb een brede interesse. Zo heb ik op hoog niveau gezwommen, startte ik diverse ondernemingen en stichtingen, van fietsaccessoires tot het maken van bordspellen, en werkte ik bij consultancybureaus.
De middelbare school was voor mij een snoepwinkel. Ik vond alles fantastisch en leuk. Ik kon niet kiezen welke vakken ik allemaal wilde doen, dus ik koos bijna alle vakken en zette mijn hele schema vol. Wiskunde intrigeerde mij. Mijn docent maakte mij heel enthousiast. Hij was een inspiratiebron. Daarnaast trok de abstractie van wiskunde mij. Vakken als scheikunde en natuurkunde zijn wat meer toegepast. Wiskunde daarentegen is een puzzel om de puzzel. Het doel is de puzzel zelf en het pad naar de oplossing. Bij wiskunde is het proces dus belangrijker dan de uitkomst of de toepassing.
Ik redeneerde vanuit mijn brede interesse. Ik had nog geen idee wat wiskunde was. Ik dacht: ‘Als ik op een plek ben met de meeste opties, dan zit ik vast goed’. Utrecht had de grootste wiskundefaculteit en bood de meeste vakken en gebieden van wiskunde aan. Destijds was wiskunde in Delft kleiner. Ik vond het leuker als de groep wat groter was. Daarom koos ik voor Utrecht.
Ik was goed in wiskunde op de middelbare school, maar eenmaal begonnen aan de studie was ik misschien net aan een middenmoter. Het werd mij al snel duidelijk dat het spectrum van talent bij wiskunde heel groot en meetbaar is. Klasgenoten kunnen misschien hogere cijfers halen, maar in mijn eerste jaar waren sommigen al aan het sparren met PhD-studenten! Zij waren al zoveel verder in het begrijpen van wiskunde. Dat was krankzinnig. Het niveauverschil met de echte knappe koppen was ontzettend groot.
Naast een lesje nederigheid bood die ervaring mij uiteindelijk een inzicht. Het is helemaal niet erg om niet dé ster in wiskunde te zijn! Wiskunde is logicatraining en dat kan je heel breed inzetten. De hele wereld bestaat uit puzzels, uit logica. Beleid, vraagstukken, ondernemingen. Mijn brede interesse is mijn kracht en brengt mij heel veel ervaringen.
Ik zat erg op mijn plek in Utrecht. Ik had een leuke vriendengroep en ik vond de studie nog steeds ontzettend leuk. Ook was ik nog op zoek naar mijn limiet. Waar eindigt mijn brein? Wanneer wordt wiskunde te abstract voor mij? Ik heb deze limiet ook zeker gevonden in mijn master.
Ik dacht niet per se na over de consequenties van mijn keuze. Ik keek naar waar ik enthousiast van werd. Als je ergens enthousiast van wordt, steek je er veel energie in en word je er goed in. Wat je daarna ook doet, je hebt in ieder geval een toolkit met enthousiasme ontwikkeld. Een met-enthousiasme-ontwikkelde-toolkit is altijd veel sterker dan een toolkit die puur ‘strategisch’, met minder enthousiasme, is opgebouwd.
Tijdens mijn studietijd was ik samen met een huisgenoot een kleine onderneming in fietsaccessoires uit Kenia begonnen. Ook startte ik een stichting voor stages in het buitenland met andere studievrienden. Daar ging ik na mijn afstuderen mee verder. Toch wilde ik ondernemen op een grotere schaal. Ik wilde leren hoe markten en bedrijven werken. Per toeval kwam ik terecht bij McKinsey, een groot consultancybureau. Daar begon ik in strategie-advisering en behandelde ik allerlei ondernemingsvraagstukken.
Bij McKinsey maakte ik voor het eerst een keuze met mijn hoofd in plaats van mijn hart of waar ik energie van krijg. Ik voorzag dat de digitale wereld de toekomst was. Daarom maakte ik een tactische keuze en solliciteerde ik op de digital afdeling. Ik kwam er snel achter dat ik dit werk helemaal niet leuk vond. Uiteindelijk ging ik ook weg. Toen ben ik weer gaan ondernemen, dit keer een product voor supermarkten samen met mijn broer. Na een paar jaar wilde ik toch weer op een grotere schaal werken. Ik keerde terug bij mijn vorige werkgever, McKinsey, maar ditmaal om duurzaamheidsadvies te geven. Duurzaamheid is belangrijk en leuk, want het zijn allemaal nieuwe vraagstukken. We zitten in een nieuwe industriële revolutie, waarin we ervoor moeten zorgen dat wij de aarde niet meer schaden.
Uiteindelijk is McKinsey niet alleen gericht op duurzaamheidsadvies. Hierdoor botste mijn advies soms met het advies van een andere afdeling of collega. Ik vertrok samen met een collega om een Nederlandse tak op te zetten van Systemiq, een wereldwijde organisatie gericht op systeemverandering. Daar werk ik nu nog steeds.
Een voorbeeld van ons werk is een preventief verduurzamingsplan voor de staalindustrie in Oekraïne. Staal is wereldwijd een van de meest vervuilendste industrieën. Om de industrie te verduurzamen moeten grote investeringen worden gemaakt. Door de oorlog ligt de staalindustrie nu plat, maar wij sorteren voor op grote investeringen die gedaan worden als de oorlog voorbij is. Zo zorgen we ervoor dat er geld wordt geïnvesteerd in duurzame technologie. Op die manier ontstaat een groene en schone waardeketen voor staal in Oekraïne. Wij benaderen partijen die waarschijnlijk grote investeringen zullen doen, zoals financieringspartijen als de EU-ontwikkelingsbank. Met lokale bedrijven in Oekraïne stappen we in een traject om te kijken hoe we de plannen gaan ontwikkelen en welke partijen kunnen samenwerken. We hebben nu een blauwdruk gemaakt en wachten tot het moment dat de plannen kunnen worden uitgevoerd. De rol van Systemiq is probleem identificeren en zorgen dat er een plan komt.
Ja. Wellicht had ik een andere master moeten doen. Ik merk dat technologische kennis nodig is om technologie echt te begrijpen. Ik leun op de mensen in mijn team die wel die studieachtergrond en kennis van hebben. Zelf bouw ik op logica. Dat is wat ik toepas en toevoeg.
Wees super blij met de volgende steen waar je op gaat springen! Vanaf die steen overzie je op welke andere stenen je kan springen. Heb daar vertrouwen in! En zorg dat je je echt met energie toewijdt aan wat je doet. Want zo word je er goed in.
